Μπορεί η πίστη και η εφαρμογή θρησκευτικών προτύπων ανάλογα με το δόγμα που ακολουθεί κάποιος να έχει επίδραση σε ένα τόσο σύνθετο νόσημα όπως η χρόνια νεφρική νόσος? Και με ποιους μηχανισμούς?
Το αποτύπωμα στον ψυχισμό ενός χρονίως πάσχοντος ότι δεν δίνει μόνος του έναν ασταμάτητο αγώνα ενάντια στη νόσο, τη φθορά και τον θάνατο μπορεί να αξιολογηθεί και να μετρηθεί:
- Η σύγχρονη Στατιστική μας ενημερώνει πως δεν ωφελούνται όλοι οι νεφροπαθείς το ίδιο ανάλογα με το αν πιστεύουν ή όχι σε κάποιο δόγμα: περισσότερο αποτυπώνεται η επίδραση της πίστης στις γυναίκες σε σχέση με τους άντρες, στους ανθρώπους αφρικανικής καταγωγής σε σχέση με τους Καυκάσιους, σε όσους έχουν ηλικία μεγαλύτερη των 65 ετών σε σχέση με τους νεότερους, στους φτωχότερους και λιγότερο μορφωμένους σε σχέση με τους πλουσιότερους και τους πιο μορφωμένους.
- Η πίστη δίνει έναν ισχυρό σύμμαχο στην καθημερινότητα του νεφροπαθούς κάνοντάς τον να πιστεύει ότι το χρόνιο νόσημά του δεν το αντιμετωπίζει μόνος του αλλά με τη βοήθεια της θείας Πρόνοιας: αυτό περιορίζει το stress, μειώνει τα επίπεδα της κορτιζόλης, βελτιώνει το προφίλ των λιπιδίων στο αίμα, ελέγχει την ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος μειώνοντας τα επίπεδα της CRP, βελτιώνει ορισμένες καρδιαγγειακές παραμέτρους επιδρώντας στο συμπαθητικό σύστημα νεύρων και βοηθά στον καλύτερο έλεγχο της αρτηριακής πίεσης με αποτέλεσμα τη βραδύτερη εξέλιξη της χρόνιας νεφρικής νόσου στο τελικό στάδιο ανεπάρκειας και την εξάρτηση από την αιμοκάθαρση.
- Το προφίλ του νεφροπαθούς που ασχολείται ενεργά με θέματα πίστης έχει και τα εξής χαρακτηριστικά: είναι περισσότερο πιθανό αυτός να έχει διακόψει το κάπνισμα ή να μην καπνίζει καθόλου, είναι μεγαλύτερη η συμμόρφωσή του στη φαρμακευτική αγωγή και είναι πιο πιθανή η επιλογή μιας κατάλληλης δίαιτας για τη χρόνια νεφρική νόσο και ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής. Η συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες με επίκεντρο την πίστη όπως ο θρησκευτικός τουρισμός μειώνει τα ποσοστά κατάθλιψης και την ανάγκη για λήψη αντικαταθλιπτικών ή αγχολυτικών αγωγών.
- Η χρόνια νεφρική νόσος απαιτεί τη συμμόρφωση του νεφροπαθούς στην καθημερινή και τακτική λήψη πολλών φαρμάκων ενώ έχει και αρκετούς διαιτητικούς περιορισμούς, πάντα με στόχο την καλύτερη πρόγνωση του ασθενούς. Όπως ακριβώς οι σύλλογοι και οι κοινότητες νεφροπαθών προσφέρουν αλληλοϋποστήριξη και πληροφορίες στα μέλη τους, έτσι και οι καλώς λειτουργούσες θρησκευτικές κοινότητες προσφέρουν αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη.
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και γνώσεις η προσέγγιση του ψυχισμού του νεφροπαθούς ασθενούς. Πολλές φορές υπάρχει το συναίσθημα της ενοχής και η λανθασμένη αντίληψη ότι ”φταίω για το νόσημά μου γιατί…” κι άλλες φορές προεξάρχουν συναισθήματα παραίτησης ή ανικανότητας. Ο μορφωμένος πνευματικός μπορεί να λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά προσφέροντας την τόσο αναγκαία ανακούφιση που είναι ζητούμενο στο φορτίο της χρόνιας νεφρικής νόσου.
Κι έτσι αποκτά ουσιαστικό νόημα το: “Έλθετε προς εμέ, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ αναπαύσω υμάς.”
